Drengskapur í íþróttum

Eftir að Magnús Þór vakti máls á "Fair play" í athugasemd við síðustu færslu mína fór ég að hugsa um það hugtak.  Mér finnst nefnilega að athuguðu máli að drengskapur sé, og hafi verið, á miklu undanhaldi í fótboltanum hérna heima.

Í yngstu flokkunum eru lið verðlaunuð og þeim hampað fyrir prúðmennsku og háttvísi.  Eftir því sem knattspyrnumenn eldast, virðist eins og það breytist.  Hverjir breyta því?  Þjálfarar?  Foreldrar?  Fjölmiðlar?

Ég hef nú verið í kringum fótbolta ansi lengi, bæði sem leikmaður og dómari og ég verð að segja að mér virðist að sannur drengskapur og háttvísi verði alltaf sjaldgæfari og sjaldgæfari og sá drengskapur sem við sjáum (bolta sparkað aftur til liðsins eða aftur í innkast/mark) virðist oftast yfirborðskenndur og af skyldurækni.

Sem dómari fær maður að kynnast leikmönnum á öllum aldri og fylgjast með þeim í návígi inni á vellinum.  Framkoma leikmanna í garð andstæðinga og dómara er því miður oft svo smánarleg að maður trúir því varla að slíkt geti átt sér stað í siðuðu þjóðfélagi.  Það er áhugaverð pæling hvað stjórnar því að dagfarsprúðir menn alla jafna geta breyst í villidýr, bara af því að það er fótboltaleikur í gangi?

Háttvísi verður ekki þröngvað upp á neinn, hún verður að koma að innan.  Versnandi hegðun fólks í og í kringum knattspyrnuleiki er hugsanlega afleiðing agaleysis í þjóðfélaginu öllu.  Liggur vandinn kannski þar að ungir knattspyrnumenn sem læra að háttvísi sé mikilvæg, sjá að fullorðna fólkið telur hana einskis nýta?  Erum við að ala upp fótboltamenn sem gleyma eða skilja ekki hvað orðið háttvísi þýðir í raun?

Viljandi - óviljandi, skiptir það máli lengur?

Ég hef ekki bloggað í langan tíma, en maður getur ekki sleppt svona tækifæri.

Ég var á leiknum eins og venjulega og studdi mína menn.  Það er hálfskrítin tilfinning sem situr í manni eftir svona sigur.  Maður getur eiginlega ekki fagnað eftir svona sýningu.  Íþróttin sem maður elskar fékk ekki góða auglýsingu í beinni útsendingu.

Annað mark Skagamanna er mjög umdeilt, enda engin leið að skera úr um hverjir hafa rétt fyrir sér.  Í mínum augum skiptir það engu máli lengur.  "Fórnarlömbin" frá Keflavík sáu um það að kvitta út þetta mark með ENN ÓDRENGILEGRI framkomu en þeir vildu meina að Bjarni hefði sýnt.

Ef við gefum okkur eitt augnablik að Bjarni hafi gert þetta viljandi, þá var hann einn að verki.  Einn maður - eitt atvik.  Keflvíkingar lögðu sig hins vegar FLESTIR (ekki allir) fram við það að sýna viðurstyggilega framkomu fyrir íþróttaáhugamenn landsins nær og fjær.  Tæklingin á Bjarna, Símun eftir markið sem fékk undraverðan bata um leið og Kristinn lyfti rauða spjaldinu yfir Páli Gísla, Guðmundur Steinarsson og fleiri sem eltu Bjarna inn í hús eftir leik með Guð má vita hvað í huga, nokkrir leikmenn sem fundu sig knúna til að húðskamma Bjarna eftir þá hættulegu tæklingu sem hann mátti þola.........

Þetta er löng upptalning og hugsanlega er ég að gleyma einhverju.

Gefum okkur svo að Bjarni hafi gert þetta ÓVILJANDI.  Hverjir líta þá illa út?

Viljandi - óviljandi?  Fáum væntanlega aldrei að vita það fyrir víst, en ég spyr skiptir það máli????

Skagamenn lögðu Keflvíkinga á dramatískan hátt